Wednesday, June 4, 2008

The history of the Guitar




The History of the Guitar
The guitar is a plucked stringed musical instrument that probably originated in Spain early in the 16th century, deriving from the guitarra latina, a late-medieval instrument with a waisted body and four strings. The early guitar was narrower and deeper than the modern guitar, with a less pronounced waist. It was closely related to the vihuela, the guitar-shaped instrument played in Spain in place of the lute.

The guitar originally had four courses of strings, three double, the top course single, that ran from a violin-like pegbox to a tension bridge glued to the soundboard, or belly; the bridge thus sustained the direct pull of the strings. In the belly was a circular sound hole, often ornamented with a carved wooden rose. The 16th-century guitar was tuned c-f-a-d', the tuning of the centre four courses of the lute and of the vihuela.

From the 16th to the 19th century several changes occurred in the instrument. A fifth course of strings was added before 1600; by the late 18th century a sixth course was added. Before 1800 the double courses were replaced by single strings tuned E-A-d-g-b-e', still the standard tuning.

The violin-type pegbox was replaced about 1600 by a flat, slightly reflexed head with rear tuning pegs; in the 19th century, metal screws were substituted for the tuning pegs. The early tied-on gut frets were replaced by built-on ivory or metal frets in the 18th century. The fingerboard was originally flush with and ended at the belly, and several metal or ivory frets were placed directly on the belly. In the 19th century the fingerboard was raised slightly above the level of the belly and was extended across it to the edge of the sound hole. In the 19th century the guitar's body also underwent changes that resulted in increased sonority. It became broader and shallower, with an extremely thin soundboard. Internally, the transverse bars reinforcing the soundboard were replaced by radial bars that fanned out below the sound hole. The neck, formerly set into a wood block, was formed into a brace, or shoe, that projected a short distance inside the body and was glued to the back; this gave extra stability against the pull of the strings.

The 19th-century innovations were largely the work of Antonio Torres. The instrument that resulted was the classical guitar, which is strung with three gut and three metal-spun silk strings. Nylon or other plastic was later used in place of gut.

Among variant forms of the guitar are the 12-stringed, or double-course, guitar, and the Mexican jarana and the South American charango, both small five-course guitars. Lyre-shaped guitars were fashionable in 19th-century drawing rooms. Other forms of the guitar include the metal-strung guitar played with a plectrum in folk and popular music; the cello guitar, with a violin-type bridge and tailpiece; the Hawaiian, or steel, guitar, in which the strings are stopped by the pressure of a metal bar, producing a sweet, gliding tone; and the electric guitar, in which the tone depends not on body resonance but on electronic amplification.

The guitar grew in popularity during the 17th century as the lute and vihuela declined. It remained an amateur's instrument from the 17th to early 19th century. A few virtuoso guitarists, however, became known in Europe, among them Gaspar Sanz (fl. 1674), Robert de Visée (c. 1650-1725), Fernando Sor (1778-1839), and Joseph Kaspar Mertz (1806-56). Modern classical-guitar technique owes much to the Spaniard Francisco Tárrega (1852-1909), whose transcriptions of works by Bach, Mozart, and other composers formed the basis of the concert repertory.

In the 20th century, Andrés Segovia gave the guitar further prominence as a concert instrument, and composers such as Heitor Villa-Lobos and Manuel de Falla wrote serious works for it; others (e.g., Pierre Boulez) scored for the guitar in chamber ensembles.

The guitar is widely played in the folk and popular music of many countries. In jazz ensembles it is part of the rhythm section and is occasionally played as a solo instrument. In popular music the guitar is usually amplified, and ensembles frequently include more than one instrument, a "lead" guitar for solos, another for rhythm, and a "bass" guitar to play bass lines.

History of Guitar




The guitar's roots are in Spain. Realistically, it cannot be traced back further than the 15th Century. It is thought to have been invented by the people of Malaga. This early instrument was a "four course" guitar, from which the ukulele is derived. The first guitars were very small, and were originally strung with four pair of strings. Each pair was call a course.

During the Renaissance, the guitar never had the respect the lute enjoyed. It was not considered a serious instrument. The first publication for guitar is thought to have been Alonso Mudarra's "Tres Libros de Musica en Cifras para Vihuela." Eventually, the guitar began to attract players, more publications and music began to appear.

During the During the Baroque period, A fifth course was added. Even more music became available. It's repertoire and the complexity of the music increased.

The fifth course was tuned in one of three ways.

A low "A" as it is now.


A low "A" plus an octave for the second part of the course

Both strings an "A" an octave higher than the modern guitar.

If a modern player really wants to have a complete, accurate repertoire of the Baroque Guitar, it would be necessary to either re-string for different pieces, or have at least three instruments for the different tunings.

At the end of the Baroque period two significant changes were made. The double strings were replaced by single strings, and instead of five pari, there were six single strings.

During the Classical period there were many publications, composers and performers. Fernando Sor, Mauro Guilliani, Matteo Carcassi, Fernando Carulli and many others wrote music, published methods and performed concerts. The guitar was very popular and guitar concerts were common.

Sor played the guitar as a solo instrument at the London Philharmonic Concert in 1817. In memoirs, George Hogarth stated: "He astonished the audience by his unrivaled execution." Paganinni was also active, playing and writing for the guitar as well as the violin. Stradivarius made guitars as well as violins.

At the end of the 19th century, the guitar had fallen out of favor, but was resurrected by Francisco Tarrega. His best piece in my opinion is the now very famous "Receurdos De La Alhambra." He did few public performances and chose to perform for friends at his home. He did compose, and he wrote a method for teaching guitar. He also transcribed many pieces of music for the guitar. Segovia was one of many guitarists that were influenced by him. Tarrega began the tradition of playing with the fingernails.

Up until this point the instrument itself was small and narrow. Antonio de Torres (1817 - 1892) worked with the design and construction of the guitar. He increased the size and experimented with anything that would improve the sound, and was especially interested in volume. He was the first maker to use "fan" bracing underneath the top. He once built a Guitar with a spruce top and paper mache back and sides to prove his theory that it was the top that produced most of the volume. He was the father of the modern guitar.

Some well known composers who played the guitar are Carl Maria Von Weber, Rossini and his wife, Verdi, and for many years Franz Schubert did his composing on his guitar which hung over his bed. He didn't have a piano at the time. Berlioz also composed the guitar.

Segovia performed, transcribed, taught and discovered a tremendous amount of music. He also encouraged many composers to write for the guitar. He was the first person to perform in a concert hall... Before Segovia, people believed this could not be done.

Although Segovia did all these things, the real debt that we owe to him is that of making the guitar truly a world instrument. By traveling and performing throughout the world, he brought respect and recognition to the instrument.

Nylon strings were a big improvement over gut strings. They replaced gut in 1946.

Today there are many concerts of guitar music. There are many societies and magazines devoted to the guitar.

Here follows a brief Timeline
1265 Juan Gil of Zamora mentions the early guitar in "Ars Musica.


1283-1350 Guitarra Latina & Guitar Moresca are mentioned multiple times in the poems of the Archpriest of Hita

1306 A "gitarer" was played at the Feast of Westminster in England

1404 "Der mynnen regein" by Eberhard Von Cersne makes reference to a "quinterne."

1487 Johannes Tinctoris described the guitarra as being invented by the Catalans. This refers to the four course guitar. Each course represents one pair of double strings.

1546 "Tres Libros de Musica en Cifras para Vihuela" by Alonso Mudarra is the first publication to include music for guitar.

1551-1555 Nine books of tablature were published by Adrian Le Roy. These include the first pieces for 5 course guitar. The addition of the fifth course was attributed to Vicente Espinel

1600-1650 Many publications of tablature for the guitar. It's popularity begins to rival the lute.

1674 Publication of "Guitarre Royal" by F. Corbetta increased the guitar's popularity. It was dedicated to Louis XIV.

1770-1800 A sixth string was added to the guitar and the courses were replaced by single strings.

1800-1850 Guitar enjoyed a large popularity both in performances and publishing. Fernando Sor, Mauro Guiliani, Matteo Carcassi and Dioniso Aguado all performed, taught, wrote and had published their compositions.

1850-1892 Guitar maker Antonio de Torres develops the larger more resonant instrument we know today.

1916 Segovia performs at Ateneo, the most important concert hall in Madrid. Before this it was thought that the guitar did not have the volume for this type of venue.

1946 Nylon replaces gut as a string material

Friday, May 23, 2008

History of Guitar



กีตาร์ถือเป็นเครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดชนิดหนึ่งของมนุษย์เพียงแต่ชื่อเรียกและรูปร่างย่อมแตกต่างกันไปตามแต่ละยุคสมัย ซึ่งเริ่มเป็นที่นิยมในแถบเปอร์เซียและตะวันออกกลางหลายประเทศต่อมาได้เผยแพร่ไปยังกรุงโรมโดยชาวโรมันหรือชาวมัวร์ จากนั้นก็เริ่มได้รับความนิยมในสเปน ในยุโรปกีตาร์มักเป็นที่นิยมในหมู่ชนชั้นสูง และมีเชื้อพระวงศ์หลายพระองค์ที่ให้ความสนใจและศึกษาอย่างเช่น Queen Elizabeth I ซึ่งโปรดกับ Lute ซึ่งถือว่าเป็นต้นแบบของกีตาร์ก็ว่าได้ แต่การพัฒนาที่แท้จริงนั้นได้เกิดจากการที่นักดนตรีได้นำมันไปแสดงหรือเล่นร่วมกับวงดนตรีของประชาชนทั่ว ๆ ไปทำให้มีการเผยแพร่ไปยังระดับประชาชนจนได้มีการนำไปผสมผสานเข้ากับเพลงพื้นบ้านทั่ว ๆ ไปและเกิดแนวดนตรีในแบบต่าง ๆ มากขึ้น

ผู้หนึ่งที่สมควรจะกล่าวถึงเมื่อพูดถึงประวัติของกีตาร์ก็คือ Fernando Sor ซึ่งถือว่าเป็นผู้ที่มีความสำคัญและมีอิทธิพลต่อวงการกีตาร์เป็นอันมากเนื่องจาการอุทิศตนให้กับการพัฒนารูปแบบการเล่นกีตาร์เทคนิคต่าง ๆ และได้แต่งตำราไว้มากมาย ในปี 1813 เขาเดินทางไปยังปารีตซึ่งเขาได้รับความสำเร็จและความนิยมอย่างมาก จากนั้นก็ได้เดินทางไปยังลอนดอนโดยพระราชูปถัมป์ของ Duke of Sussex และที่นั่นการแสดงของเขาทำให้กีตาร์เริ่มได้รับความนิยม จากอังกฤษเขาได้เดินทางไปยังปรัสเซีย รัสเซียและได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากชาวเมืองเซนต์ ปีเตอร์เบิร์ก ซึ่งที่นั่นเขาได้แต่งเพลงที่มีความสำคัญอย่างมากเพลงหนึ่งถวายแก่พระเจ้า Nicolus I จากนั้นเขาก็ได้กลับมายังปารีตจนกระทั่งเสียชีวิตเมื่อปี 1839 หลังจากนั้นได้มีการเรียนีการสอนทฤษฎีกีตาร์ที่เด่นชัดและสมบูรณ์มากขึ้น ทำให้กีตาร์ได้รับการพัฒนาอย่างมาก

หลังจากนั้นมีอีกผู้หนึ่งที่มีความสำคัญต่อกีตาร์เช่นกันคือ Francisco Tarrega (1854-1909) ซึ่งเกิดมาในครอบครัวที่ยากจนแต่ด้วยความสามารถด้านดนตรีของเขาก็ทำให้เขาประสบความสำเร็จจนได้จากการแสดง ณ Alhambra Theater จากนั้นเขาได้เดินทางไปยัง Valencia, Lyons และ Paris เขาได้รับการยกย่องว่าได้รวมเอาคุณสมบัติของเครื่องดนตรี 3 ชนิดมารวมกันคือ ไวโอลิน, เปียโน และ รวมเข้ากับเสียงของกีตาร์ได้อย่างไพเราะกลมกลืน ทุกคนที่ได้ฟังเขาเล่นต่างบอกว่าเขาเล่นได้อย่างมีเอกลักษณ์และสำเนียงที่มีความไพเราะน่าทึ่ง หลังจากเขาประสบความสำเร็จใน London, Brussels, Berne และ Rome เขาก็ได้เดินทางกลับบ้านและได้เริ่มอุทิศตนให้กับการแต่งเพลงและสอนกีตาร์อย่างจริงจัง ซึ่งนักกีตาร์ในรุ่นหลัง ๆ ได้ยกย่องว่าเขาเป็นผู้ริเริ่มการสอนกีตาร์ยุคใหม่

อีกคนหนึ่งที่จะขาดไม่ได้คือ Andres Sergovia ผู้ซึ่งเดินทางแสดงและเผยแพร่กีตาร์มาแล้วเกือบทั่วโลกเพื่อให้คนได้รู้จักกีตาร์มากขึ้น (แต่คงไม่ได้มาเมืองไทยน่ะครับ) ทั้งการแสดงเดี่ยวหรือเล่นกับวงออเคสตร้า จนเป็นแรงบันดาลใจให้มีการแต่งตำราและบทเพลงของกีตาร์ขึ้นมาอีกมากมาย อันเนื่องมาจากการเผยแพร่ความรู้ในเรื่องกีตาร์อย่างเปิดเผยและจริงจังของเขาผู้นี้ นอกจากนี้ผลงานต่าง ๆ ของเขาได้ทำให้ประวัติศาสตร์กีตาร์เปลี่ยนหน้าใหม่เพราะทำให้นักีตาร์ได้มีโอกาสแสดงใน concert hall มากขึ้น และทำให้เกิดครูและหลักสูตรกีตาร์ขึ้นในโรงเรียนดนตรีอีกด้วย

สำหรับการร้องไปพร้อมกับกีตาร์ได้เริ่มมีขึ้นเมื่อสามารถปรับให้ระดับเสียงของกีตาร์นั้นเข้ากับเสียงร้องได้ ซึ่งผมเข้าใจว่าในอดีตกีตาร์มีไว้บรรเลงมากกว่าแต่เมื่อสามารถผสมผสานเสียงของกีตาร์กับเสียงร้องได้การร้องคลอไปกับกีตาร์จึงเริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้น นักร้องนักกีตาร์(คือทั้งเล่นทั้งร้อง) น่าจะมาจากนักร้องในยุคกลางซึ่งเป็นชนชั้นสูงได้ปลีกตัวไปทำงานในแบบที่เป็นอิสระและอยากจะทำจึงมีการผสมกันกับรูปแบบของดนตรีพื้นบ้านมากขึ้น ซึ่งงานดนตรีจึงแบ่งได้ 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ

1. เป็นงานประพันธ์เพื่อจรรโลกโลกหรือมีความจริงจังในทางดนตรีเพื่อการแสดงเป็นส่วนใหญ่ ก็คือเพลงคลาสสิกนั่นเอง

2. งานที่สร้างจากคนพื้นบ้านจากการถ่ายทอดจากพ่อสู่ลูกลูกสู่หลาน เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาและสภาพความเป็นอยู่ แสดงถึงวิถีการดำเนินชีวิต ใช้ในการผ่อนคลายจากการงานความทุกข์ความยากจน เล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ อันได้มาจากประสบการณ์หรือสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวขณะนั้นจึงมีความเป็นธรรมชาติอยู่มาก

และโดยที่ทั้ง 2 ส่วนดังกล่าวได้มีการแลกเปลี่ยนถ่ายทอดความรู้ซึ่งกันและกันอยู่ตลอดเวลาจากอดีตถึงปัจจุบันจนมีการซึมซับเข้าไปยังเนื้อเพลงและทำนองเพลงทำให้เกิดรูปแบบของดนตรีในแบบใหม่ ๆมากขึ้นเรื่อย

ในอเมริกา ผู้ที่เข้าไปอาศัยได้นำเอาดนตรีและการเต้นรำของพวกเขาเข้ามาด้วยเช่นพวกทหาร นักสำรวจ พวกเคาบอยหรือคนงานเหมืองทำให้มีการผสมผสานกันในรูปแบบของดนตรีและที่สำคัญที่สุดคือพวก อเมริกัน นิโกร ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในฐานะทาสซึ่งเป็นผู้ให้กำเนิดเพลงบลูส์นั่นเองซึ่งส่วนใหญ่แสดงถึงความยากลำบาก ความยากจนถ่ายทอดมาในบทเพลงสไตล์ของพวกเขาเพื่อได้ผ่อนคลายจากความเหนื่อยยากและเล่นง่าย ๆ ด้วยกีตาร์กับเม้าท์ออร์แกนเป็นต้น ซึ่งเพลงบลูส์นั่นเองที่เป็นพื้นฐานของดนตรีอีกหลาย ๆ ประเภทไม่ว่าจะเป็นเพลงร็อคหรือแจ๊สในปัจจุบัน จนเดี๋ยวนี้กีตาร์มีความสำคัญกับดนตรีแทบทุกชนิด

แม้ว่ากีตาร์จะถูกสร้างมาหลายรูปแบบแต่แบบที่ถือว่าดีที่สุดคงเป็นแบบ สแปนนิช 6 สาย ซึ่งถือว่าเป็นการพัฒนาที่ดีอย่างมากทั้งด้านการประดิษฐ์และด้านเทคนิค ซึ่งสามารถใช้เล่นในงานแสดงคอนเสิร์ท(หมายถึงดนตรีคลาสสิก) หรือเล่นเพลงทั่ว ๆ ไปทำให้รูปทรงกีตาร์แบบนี้เป็นที่นิยมจนปัจจุบัน เริ่มจากในศตวรรษที่ 18 ได้มีการเปลี่ยนจากสายที่เป็นสายคู่มาเป็นสายเดี่ยวและเปลี่ยนจาก 5 สายเป็น 6 สาย ช่างทำกีตาร์ในยุคศตวรรษที่ 19 ได้ขยายขนาดของ body เพิ่มส่วนโค้งของสะโพกลดส่วนผิวหน้าที่นูนออกมา และเปลี่ยนแปลงโครงยึดภายใน ลูกบิดไม้แบบเก่าถูกเปลี่ยนเป็นแบบใหม่ ในยุคเดียวกันนี้ Fernando Sor ซึ่งได้กล่าวมาในข้างต้นแล้วเป็นผูที่พัฒนาและทำให้เครื่องดนตรีนี้เป็นที่ยอมรับและใช้ในการแสดงได้จนกระทั่งมาถึงยุคของ Andres Segovia ได้คิดดัดแปลงให้สามารถใช้กับไฟฟ้าได้ ซึ่งเป็นความพัฒนาอีกระดับของเพลงป๊อปในอเมริกาในช่วง 1930 กีตาร์ไฟฟ้าต้นแบบช่วงนั้นเป็นแบบทรงตันและหลักการนำเสียงจากกีตาร์ไปผสมกับกระแสไฟฟ้าแล้วขยายเสียงออกมานั้นทำให้นักดนตรีและนักประดิษฐ์ชาวอเมริกันซึ่งชื่อเขาพวกเรารู้จักกันดีในนามของโมเดลหนึ่งของกิ๊บสันนั่นก็คือ Les Paul ได้พัฒนาจากต้นแบบดังกล่าว มาเป็นแบบ solid body กีตาร์ หรือกีตาร์ไฟฟ้าที่เราเห็นในปัจจุบันนั่นแหละครับซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญมากของดนตรียุคนั้นและทำให้กีตาร์เป็นเครื่องดนตรีที่ได้รับความนิยมอย่างมากในช่วงปี 1940

หลังจากนั้นในต้นปี 1940 นักประดิษฐ์ชาวแคลิฟอเนียอีกคนซึ่งเราก็รู้จักชื่อเขาในนามของยี่ห้อกีตาร์ที่สุดยอดอีกยี่ห้อหนึ่งนั่นก็คือ Leo Fender เขาได้ประดิษฐ์กีตาร์และเครื่องขยายเสียงในร้านซ่อมวิทยุของเขา เขาได้สร้างเครื่องขยายเสียงแต่ขณะนั้นไม่มีปุ่มคอนโทรลต่าง ๆ เช่นปัจจุบัน และใช้กับกีตาร์ของเขาซึ่งมีปุ่มควบคุมเสียงดังเบาและทุ้มแหลมซึ่งเป็นต้นแบบกีตาร์ไฟฟ้ายุคใหม่ เขาไม่ได้หยุดแค่นั้นด้วยเทคโนโลยีขณะนั้นเขารู้ว่าเขาน่าจะดัดแปลงกีตาร์โปร่งให้สามารถใช้กับเครื่องขยายเสียงได้และความพยายามเขาก็สำเร็จจนได้ในปี 1948 และได้กีตาร์ที่ชื่อว่า Telecaster (คงคุ้นหูกันนะครับ) ซึ่งชื่อเดิมที่เขาใช้เรียกคือ Broadcaster แต่คำว่า tele เป็นที่ติดปากกันมากกว่าและถือว่าเป็นกีตาร์ไฟฟ้าทรงตันในรูปทรงสแปนนิสรุ่นแรกที่ซื้อขายกันในเชิงพานิชย์และได้รับความนิยมอย่างมากจนกระทั่งปัจจุบัน